Kazanie na obłóczyny s. Angeli Cencelli OCD

Raduj się, Służebnico Pańska, iterum gaudete. Tak, powiadam, raduj się, niech będzie pogodne twoje oblicze, niech świętuje twoje serce, ponieważ nadszedł czas przywdziania świętego habitu w tym czcigodnym Monasterze, który [habit] jest szlachetną liberią, a nawet weselną szatą przypisaną Oblubienicy Chrystusa.

Monastery Świętych Dziewic cieszą się wielką czcią, jak powiada św. Cyprian. Są w Kościele Bożym ozdobą i upiększeniem za przyczyną łaski Bożej. Stanowią one najlepszą i najszlachetniejszą część trzody Jezusa Chrystusa. Idą one za Niepokalanym Barankiem i są dziewice obrazem tej czystości, która jest atrybutem samego Boga i Dworu Niebiańskiego. Jako że dziewice są tym samym, co anioły, według tego, czego nas uczy Apostoł i Ewangelista św. Mateusz: qui non nubet, neque nubentur et sunt sicut Angelí in  
coelo (Mt 22,30). Ewangelista św. Jan, odkrywając w wizji tron Boży i tych, co przy nim stoją, przypisuje dziewicom wspaniały przywilej chodzenia zawsze za Panem: Virgines enim sunt hi qui sequitur Agnum quocumque ierit (Ap 14,4).

Ale wy, odważna panienko, wiem, że nie zadowolicie się tylko przynależnością do Jego orszaku, ale macie aspiracje do tronu a Pan przyjmuje cię jako oblubienicę: Vieni sponsa Christi, zaśpiewają w tym celu wraz z chórami Aniołów niebieskich tę świętą antyfonę twoje współsiostry, te czcigodne zakonnice a ty szczęśliwa, jeśli, jak mam nadzieję, będziesz wierna wypełnianiu twego powołania ze świętą obserwancją, ponieważ Bóg sam w Piśmie Świętym zapewnia, że chce ci dać zasiąść ze sobą na tronie. Usłysz słowa niewiarygodnego miłosierdzia, ale prawdziwie płynące z wiary, skierowane w całości także do was, święte dziewice, które już jesteście poświęcone Bogu: Qui vicerit dabo ei sedere mecum in Trono meo (Ap 3,21), co znaczy, że kto pokona te przeciwności, które napotyka w zachowywaniu Prawa Bożego i naszych świętych Reguł i Ślubów, pewnego dnia powinien zasiąść na Bożym tronie, qui vicerit dabo ei... Kto zwycięży wewnętrzny sprzeciw, własną wolę itd.

Aby otrzymać tak zaszczytną prerogatywę nie wymaga się niczego innego, jak tylko szczerego, całym duchem dokonanego opuszczenia świata i ten skok już wykonałyście. Teraz trzeba dokonać jeszcze więcej. Wytrwać w podjętym życiu wbrew wszystkim przejawom oporu natury, wszystkim pokusom szatana, świata i ciała. Trwaj, córeczko droga, trwaj, powiadam, z orężem w ręku, by odcinać odważnie trzy głowy tej piekielnej hydry a uda ci się z łatwością być zwyciężczynią tych nieprzyjaciół, jeśli praktykować będziesz to, co powiedziano świętemu Prorokowi Mojżeszowi: in monte monstratum est (Wj 25,40). Idź i postępuj według wzoru, jaki pokazany ci został na Górze. Powiadam wam tak: postawcie sobie przed oczyma Jezusa Ukrzyżowanego na Górze Kalwarii, niech to będzie wasze lustro, wasz wzór et fac secundum exemplum itd.

Jak Jezus był posłuszny aż do śmierci, także wy bądźcie posłuszna nie tylko starszym i przełożonym, ale także młodszym, aż do śmierci. W taki sposób dojdziecie do raju nie tylko jako święta dziewica, ale jako męczennica: inspice et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est (Wj 25,40).

Jezus ubogi itd., wy itd., Jezus otoczony pogardą i wyszydzany a ty [jak] robak itd. Jezus w tylu cierpieniach, Jezus pocący się krwią itd. i ty nieprzyjaciółką własnego ciała i ukrzyżowana z Nim przez ciągłe, dyskretne umartwienie. Tak czyniąc, żyć będziesz jak święta i umrzesz święta. Jezus będzie towarzyszył twojej agonii, aby przyjąć duszę do swego boku i wznieść ją itd. Matka Najświętsza otrze Twój pot, jak czyni innym, a zwłaszcza świętej dzieweczce: przykłady.

Nie chcę już przedłużać, by jak najszybciej dokonał się święty obrzęd twoich obłóczyn, którego tak pragniesz, ale przedtem nie mogę zaniedbać tego, by upaść przed tronem Najdostojniejszej Triady i uroczyście ofiarować całą ciebie, czemu ty towarzyszyć będziesz swym duchem i swym sercem.

Oto, Wielki Boże w majestacie Ojca, i Syna i Ducha Świętego, trzy osoby a jeden Bóg żywy i prawdziwy, ta Twoja błogosławiona służebnica, która składa Ci całopalną ofiarę z samej siebie przywdziewając habit zakonny w tym monasterze, z czystego serca rezygnuje ze spraw tego świata, z jego zaszczytów, ze swych umiłowanych, aby należeć do Ciebie.

Tak, mój dobry Boże, towarzysz jej Sercem. Tak, mój dobry Boże, raduję się jej wspaniałym losem duszy przyjętej do Twojego domu. O szczęśliwi, po czterokroć szczęśliwi, którzy mieszkają itd.

Tak więc o Aniołowie, wszyscy święci, bądźcie świadkami ofiary, którą składam mojemu Bogu ze wszystkich zaszczytów doczesnych. Żegnaj, świecie. Zostawiam cię na zawsze itd. Żegnajcie, rodzice, umieram wszystkiemu, by żyć dla mojego Boga. Będę modlić się za was, ale wy uważajcie mnie za zmarłą, bo już nie będę myśleć ani o rodzicach itd.

Panno Najświętsza, przyjmij mnie jako swą córkę i niewolnicę. Czcigodne siostry, przyjmijcie mnie jako służebnicę swą najmniejszą ze wszystkich i bądźcie świadkami, że chcę żyć jako prawdziwa Oblubienica Jezusa Chrystusa i z Nim ukrzyżowana. Niech się tak stanie.

Jako że miałem szczęście sprawować ten święty obrzęd twoich obłóczyn, proszę cię z czystej miłości, byś modliła się za mnie, jak ja to czynię zawsze za ciebie itd. Proszę, módl się, módl się bardzo, aby zbawił tę biedną duszę, a że już bliski jestem grobu, módl się, panienko błogosławiona, abym i żył święcie, i umarłbym razem z tobą i z tymi dobrymi zakonnicami, z twoimi pobożnymi rodzicami i krewnymi, ze wszystkimi, którzy cię otaczają, byśmy śpiewali razem o miłosierdziu Boga na wieki. Amen Laus Deo Patri, Genitoque Filio et Spiritui Paracleto.

 Źródło: Przeżyć własną śmierć. Sylwetka duchowa i wybrane pisma św. Pawła od Krzyża, pod red. Waldemara Linke C.P., Warszawa 1999.