8. Niedoskonałość i śmieć mistyczna

Jeżeli z powodu mojej słabości popadnę w błąd, powstanę natychmiast ze skruchą, uznając swą nędzę, to kim jestem i to co mogę, modląc się z twarzą na ziemi, ze łzami w oczach i z głębokimi westchnieniami serca o przebaczenie i łaskę, by Go nigdy więcej nie zdradzić ale bardziej się z Nim związać. Nie zatrzymam się przy tym dłużej niż trzeba, by uznać siebie za nędznicę, lecz zwrócę się do Niego: "mój Boże, mój Jezu, oto owoce, jaki mogę Ci przynieść. Nie wierz mi, jestem nędznicą".

Źródło: Przeżyć własną śmierć. Sylwetka duchowa i wybrane pisma św. Pawła od Krzyża, pod red. Waldemara Linke C.P., Warszawa 1999.