12. List do s. Kolumby Gandolfi, 25.01.1755

Powinna Siostra trwać w ciszy i nadziei w tej drogocennej agonii, w której znajduje się Siostry duch; nie powinien wyrwać się żaden inny płacz, jak tylko ten słodki szloch miłości i oddania: Pater, in manus tuas commendo spiritum meum, ale powinna Siostra to powiedzieć w głębi ducha w Bogu. W taki sposób, gdy się spodoba wielkiemu Ojcu, zakończy się agonia i umrze Siostra ową śmiercią mistyczną cenniejszą od życia, i zmartwychwstanie w Chrystusie Jezusie do nowego bożego życia najczystszej miłości. Rozumie mnie siostra? Milczenie, oddanie się na łonie Ojca Niebieskiego; pozwolić proszę, aby było to Jego dzieło. Ileż chciałbym powiedzieć! Ale język i pióro nie umie ani nie może się wypowiedzieć.

Źródło: Przeżyć własną śmierć. Sylwetka duchowa i wybrane pisma św. Pawła od Krzyża, pod red. Waldemara Linke C.P., Warszawa 1999.